19 sierpnia to dzień, w którym o problemach osób poszkodowanych w katastrofach naturalnych i konfliktach zbrojnych mówi się szczególnie dużo. Dzień ten został nazwany Światowym Dniem Pomocy Humanitarnej, którego celem było uhonorowanie pracowników organizacji niosących pomoc – tych, którzy przypłacili to życiem lub doznali uszczerbku na zdrowiu w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych.

Święto to zostało ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 11 grudnia 2008 r. Data upamiętnia dzień ataku bombowego z 19 sierpnia 2003 r. w hotelu Canal w Bagdadzie w Iraku, podczas którego śmierć poniosły 22 osoby, w tym Specjalny Wysłannik Sekretarza Generalnego ONZ ds. Iraku Sergio Vieira de Mello.

Tego dnia na szczególną refleksję i ogromny szacunek zasługują pracownicy służby zdrowia i organizacji humanitarnych, którzy pomimo ciągłych trudności i napotykanych problemów ratują życie, niosą wsparcie oraz zapewniają pomoc i bezpieczeństwo osobom potrzebującym. Ważne jest podkreślenie rangi tego święta celem zwiększenia świadomości społecznej na temat nieustannych działań związanych z niesieniem pomocy humanitarnej na świecie, a także zobrazowanie znaczenia międzynarodowej kooperacji w tym zakresie.

Pracownicy zaangażowani w pomoc humanitarną często pracują w sytuacjach zagrożenia życia, czasami bez odpoczynku przez 24 godziny na dobę. A na skutek anomalii pogodowych i zmian klimatycznych świat doświadcza rosnącej liczby klęsk żywiołowych i drastycznie wzrasta liczba osób, które wymagają pilnej pomocy humanitarnej.

 

Empatia to najważniejsza cecha pracownika sektora humanitarnego

Od pracowników sektora humanitarnego wymaga się ogromnej empatii, solidarności z potrzebującymi, a także określonych kwalifikacji czy też znajomości języków obcych, aby niwelować bariery komunikacyjne w środowiskach międzykulturowych. Do głównych zadań należy prowadzenie działań związanych z pomocą humanitarną - poszukiwanie osób zaginionych podczas żywiołów, udzielanie pierwszej pomocy przedmedycznej, transport leków, opatrunków czy sprzętu medycznego niezbędnego do ratowania życia, podejmowanie walki z chorobami prowadzącymi do śmierci, a także dokonywanie szczepień dzieci.

Opracowanie: Wydział Pomorskiego Obserwatorium Rynku Pracy, WUP w Gdańsku