Tradycja obchodów Dnia Pracownika Przemysłu Włókienniczego, Odzieżowego i Skórzanego sięga okresu PRL, a dokładnie 1964 r., kiedy podjęto w tej sprawie uchwałę. Wówczas symbolem pracującej kobiety były łódzkie włókniarki. Gałąź przemysłu włókienniczego rozwijała się jednak nie tylko w Okręgu Łódzkim, ale także w Okręgu Kaliskim oraz Okręgu Bielskim. Włókniarki i włókniarzy wspiera istniejące od 1922 r. Stowarzyszenie Włókienników Polskich, które prowadzi działalność również w zakresie promowania włókiennictwa, odzieżownictwa i przemysłu skórzanego. I choć uchwałę w sprawie obchodów tego dnia zniesiono, to na stałe wpisały się one w kalendarz.

Wyniki badania Barometr Zawodów 2022 pokazują, że grupa zawodów krawcy i pracownicy produkcji odzieży (w skład której wchodzą m.in. (1) konstruktorzy i krojczowie odzieży; (2) krawcy, kuśnierze, kapelusznicy i pokrewni oraz (3) szwaczki, hafciarki i pokrewni) w województwie pomorskim będzie doświadczać deficytu poszukujących pracy, zaś na poziomie kraju – znajdzie się w równowadze popytu i podaży. Jedną z najczęściej wymienianych przyczyn deficytów w województwie pomorskim jest niskie wynagrodzenie.



Transkrypcja danych do Wykresu 1 Przeciętne wynagrodzenie brutto w wybranych działach sekcji PKD – Polska 2020 r. (PDF, 448 KB)

Według danych GUS za 2020 rok dla kraju, przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w przemyśle produkcji wyrobów tekstylnych wyniosło 4076,02 zł, w produkcji skór i wyrobów skórzanych 3465,33 zł, a w produkcji odzieży 3204,11 zł. Pracownicy branży odzieżowej i skórzanej są najgorzej opłacanymi wśród większości sekcji i działów PKD. Dla porównania, najwyższe wynagrodzenie brutto wyniosło 9167,62 zł i dotyczyło pracowników przemysłu wydobywania węgla kamiennego i brunatnego, zaś ogólne przeciętne wynagrodzenia brutto, które w 2020 r. sięgnęło 5442,75 zł, było o około 2 tys. zł wyższe od przeciętnych zarobków w przemyśle odzieżowym i skórzanym.

Oprac.: Wydział Pomorskiego Obserwatorium Rynku Pracy, WUP w Gdańsku